Terapia humanistyczno-doświadczeniowa jest współczesną wersją podejścia humanistycznego opartą na pracach Eugene Gendlin, Leslie Greenberg, Alvin Mahrer i Akira Akemi. Celem i narzędziem terapii terapii jest pogłębione doświadczanie, co w rezultacie można opisać jako skontaktowanie się ze sobą, głębsze rozumienie siebie, autorefleksyjność i samodecyzyjność. Zmiana w terapii jest rozumiana jako dochodzenie do pełnego i niezniekształconego doświadczania.
Objawy psychiczne lub/i somatyczne będące przyczyną cierpienia oznaczają, że w jakimś obszarze doszło do zakłócenia procesu doświadczenia. Osoba postrzega w zniekształcony sposób swoje emocje, potrzeby i znaczenia, co powoduje poczucie ograniczenia sprawczości i niezadowolenie z siebie. W terapii doświadczeniowej szczególną uwagę zwraca się na tu i teraz oraz budowanie autentycznej, empatycznej relacji pomiędzy kilentem/ką a terapeutą/ką, w której jest miejsce na uważność na siebie oraz wyrażanie i odkrywanie osobistych i emocjonalnych trudności klienta/ki/. Na sesjach terapeuci/tki doświadczeniowi rozmawiają przede wszystkim o subiektywnych przeżyciach klienta/tki. Nie fakty, ale sposoby ich doświadczania są podstawowym materiałem do wspólnej pracy.
Opracowanie: Alicja Długołęcka
Metodą pracuje: Alicja Długołęcka